اسما اکسیر

. بهترین زنان:
«خیر نسائکم الودود الولود المؤاتیة وشرها اللجوج» (مستدرک الوسائل، ج 14، ص 162)
بهترین زنانتان زنی است که با محبت، فرزندآور و سازگار باشد، و بدترین آنان زنی است که لجباز باشد.

27. نماز با حضور قلب:
«من صلی رکعتین و لم یحدث فیهما نفسه بشی ء من امور الدنیا غفرالله ذنوبه» (عوالی اللآلی، ج 1 ص 322، ح 59)
هرکس دو رکعت نماز به جا آورد و در اندیشه امور دنیایی نباشد خداوند گناهانش را می بخشاید

محبت بیشتر به همسر:
«کلما ازداد العبد ایمانا ازداد حبا للنسآء» (بحار الانوار، ج 103، ص 228)
هر چه ایمان بنده زیاد شود، محبت [وی] به زن ها نیز زیاد می شود.

. مهمان، با اجازه شوهر:
«ایها الناس ان لنسآءکم علیکم حقا و لکم علیهن حقا حقکم علیهن [ . . . ان ] لا یدخلن احدا تکرهونه بیوتکم الا باذنکم» (بحارالانوار، ج 76، ص 348)
مردم! زن های شما بر شما حقی دارند و شما هم بر آنان حقی دارید . حق شما بر آنان این است که کسی را که شما رضایت ندارید، بدون اجازه به منزلتان وارد نکنند.

خوش قولی:
«حسن العهد من الایمان» (کنزالعمال، ج 4، ص 365، ح 10937)
خوش قولی از ایمان است.

11. نزدیکترین افراد به پیامبر (ص):
«اقربکم غدا منی فی الموقف اصدقکم للحدیث . . . و اوفاکم بالعهد و احسنکم خلقا» (امالی طوسی، ص 229، ح 53)
در روز رستاخیز نزدیک ترین شما به من راستگوترین شماست در قول . . . و وفادارترین شماست در پیمان و نیکوترین شماست در خلق و خو

. بهترین عمل:
«احب الاعمال الی اللّه الصّلاة لوقتها» (کنزالعمال، ج 7، حدیث18897)
محبوب ترین کارها نزد خداوند، نماز در وقت آن (اول وقت) است.

. وفای به عهد:
«من کان یؤمن بالله والیوم الآخر فلیف اذا وعد» (تحف العقول، ص 45)
هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد پس به وعده اش وفا کند.

. لقمه گذاشتن در دهان همسر:
«ان الرجل لیؤجر فی رفع اللقمة الی فی امراته» (المحجة البیضاء، ج 3، ص 70)
مرد در برابر لقمه ای که در دهان زنش می گذارد پاداش می برد.

. دوستت دارم:
«قول الرجل للمراة انی احبک لا یذهب من قلبها ابدا» (وسائل الشیعة، ج 14، ص 10)
این گفتار مرد به همسرش که «من تو را دوست دارم»، هرگز از قلب زن بیرون نمی رود.

. کوچک شمردن نماز:
«لاینال شفاعتی من استخف بصلاته و لایرد علی الحوض لا والله». (کافی، ج 6، ص 400، ح 19)
کسی که نمازش را کوچک بشمارد به خدا سوگند از شفاعت من برخوردار نمی شود و در حوض (کوثر) بر من وارد نمی گردد .

حدیث (17) امام صادق عليه ‏السلام :

مَا كَلَّمَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى ‏الله عليه و آله اَلْعِبادَ بِكُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه‏ِ صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله : اِنّا مَعاشِرَ الاَنْبياءِ اُمِرْنا اَنْ نُـكَلِّمَ النّاسَ عَلى قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛

رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پيامبران مأموريم كه با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوييم.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 1، ص 2

حدیث (14) قال المعصوم (ع) :

اِنَّ النَّبىَّ صلى الله عليه و آله كانَ يُحِبُّ الفالَ الحَسَنَ وَ يَكْرَهُ الطِّيَرَةَ؛

پيامبر صلى الله عليه و آله فال خوب را دوست داشتند و از فال بد، بدشان مى آمد.

بحار الانوار (ط-بیروت) ج 100 ،ص294 - مكارم الاخلاق، ص 350

حدیث (11) پيامبر صلى الله عليه و آله :

ألا اُخْبِرُكُمْ بِاَشبَهِكُم بى؟ قَالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه. قالَ: اَحسَنُكُم خُلقا وَ اَليَنُكُم كَنَفا وَ اَبَرُّكُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّكُم حُبّا لاِخوانِهِ فى دينِهِ وَ اَصبَرُكُم عَلَى الحَقِّ وَ اَكظَمُكُم لِلغَيظِ وَ اَحسَنُكُم عَفْوا وَ اَشَدُّكُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ؛

آيا شما را از شبيه ترينتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمودند: هر كس خوش اخلاق تر، نرم خوتر، به خويشانش نيكوكارتر، نسبت به برادران دينى اش دوست دارتر، بر حق شكيباتر، خشم را فروخورنده تر و با گذشت تر و در خرسندى و خشم با انصاف تر باشد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 240 و 241

حدیث (10) پيامبر صلى لله عليه و آله :

اِنَّ اَحْسَنَ الْحَديثِ كِتابُ اللّه وَ خَيْرَ الْهُدى هُدى مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله وَ شَرَّ الاُمورِ مُحْدَثاتُها؛

بهترين سخن، كتاب خدا و بهترين روش، روش پيامبر صلى لله عليه و آله و بدترين امور بدعت هاست (پديده هاى مخالف دين).

امالی (طوسی) ص 337 - بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج 74، ص 122

حدیث (8) امام صادق علیه السلام :

كانَ رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله أكْثَرَ ما يَجلِسُ تُجاهَ القِبلةِ؛

پيامبر خدا هنگام نشستن، بيشتر رو به قبله مى نشست.

وسایل الشیعه ج12 ، ص109 ،ح15783 - کافی(ط-الاسلامیه) ج2 ، ص 661

حدیث (5) ابن شهر آشوب :

“كانَ النَّبىُّ صلى الله عليه و آله” لا يَقومُ وَ لا يَجلِسُ إِلاّ عَلى ذِكرِ اللّه ؛

“پيامبر خدا صلى الله عليه و آله” بر نمى خاست و نمى نشست مگر با ذكر خدا.

مناقب آل ابی طالب علیهم السلام (ابن شهرآشوب) ج1، ص147

حدیث (4) امام على عليه السلام :

وَ هُوَ خاتَمُ النَّبيّينَ، أَجوَدُ النّاسِ كَفّا و َاَرحَبُ النّاسِ صَدرا و َأَصدَقُ النّاسِ لَهجَةً و َأَوفَى النّاسِ ذِمَّةً و َأَليَنُهُم عَريكَةً وَ أَكرَمُهُم عِشرَةً مَن رَآهُ بَديهَةً هابَهُ و َمَن خالَطَهُ مَعرِفَةً أَحَبَّهُ يَقولُ ناعِتُهُ: لَم اَرَقَبلَهُ و َلا بَعدَهُ مِثلَهُ؛

او خاتم پيامبران است. بخشنده ترين مردم بود، سعه صدرش از همه بيشتر (پرحوصله ترين مردم) و راستگوترين و پايبندترين آنان به عهد و پيمان. از همه نرمخوتر بود و رفتارش بزرگوارانه تر. هر كس بدون سابقه قبلى او را مى ديد، هيبتش او را مى گرفت و هر كس با او معاشرت مى نمود و او را مى شناخت دوستدارش مى شد و هر كس مى خواست او را وصف كند، مى گفت: نظير او را در گذشته و حال نديده ام.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج16، ص

حدیث (3) امام حسين عليه السلام :

كانَ صلى الله عليه و آله… يُعطى كُلَّ جُلَسائِهِ نَصيبَهُ وَ لا يَحسَبُ أَحَدٌ مِن جُلَسائِهِ أَنَّ أَحَدا أَكرَمُ عَلَيهِ مِنهُ؛

پيامبر صلى الله عليه و آله بهره هر يك از هم نشينان خود را عطا مى فرمودند و چنان معاشرت مى نمودند كه كسى گمان نمى كرد شخص ديگرى نزد پيامبر از او گرامى تر باشد.

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج8 ، ص 438 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج16، ص152

فى صِفَةِ النَّبىِّ صلى الله عليه و آله : طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد أَحكَمَ مَراهِمَهُ و َأَحمى (أمضى) مَواسِمَهُ يَضَعُ ذلِكَ حَيثُ الحاجَةُ إِلَيهِ مِن قُلوبٍ عُمىٍ و َآذانٍ صُمٍّ و َأَلسِنَةٍ بُكمٍ، مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ و َمَواطِنَ الحَيرَةِ… ؛

در توصيف پيامبر صلى الله عليه و آله مى فرمايد: پزشكى است كه با دانش خود، همواره ميان مردم مى گردند، مرهم هايش را به خوبى فراهم و ابزار كارش را آماده كرده و آنها را هر جا كه لازم باشد، از دلهاى كور و گوشهاى كر و زبان هاى گنگ به كار مى برد. غفلت گاه ها و جايگاه هاى حيرت را جستجو و با داروى خود آنها را درمان مى كند.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص156 ، خطبه 108